Muziek Snobs en het verpesten van muziek

"You should not yuck somebodies yum!"- Hank Green

Ik hou heel erg van muziek. Alleen niet van muziek snobs muziek. Mijn vrienden zijn muzieksnobs. Mijn ouders en eigenlijk iedereen die ik goed ken zijn muzieksnobs. Ze vinden dingen van Taylor Swift en Katy Perry. Ze vinden dingen van Froukje en S10. Ze vinden dingen over Bon Jovi en Jimmy Eat World. Jimmy Eat World daar zijn Taylor en ik enorm fan van! Ze vinden dingen van over muziek. Ik dacht daardoor dat ik niet van muziek hield. Muziek mensen zijn namelijk behoorlijk stom. Ze vinden heel veel dingen over muziek. Je moet bijvoorbeeld houden van de Beatles of andere jaren 70 boomers die echt nog nooit één dag goede muziek hebben gemaakt. Dit was een grapje, niet leuk hè als ik zo praat over jullie muziek zoals jullie praten over mijn muziek.

Luister gewoon één dag naar de muziek die je nooit zou luisteren. Ga naar een concert van een beginnend artiest. Weet je wat ik heb geleerd. Weet je waar ik echt fan van ben dat een muziekant mij kent! Dat een muziekant blij is dat je hun muziek streamt. Dat een muziekant bedankt zegt op je compliment. Dus dat betekend dat het een niet te grote band kan zijn. En het is zo leuk om lief te zijn voor een artiest!

Dus ja doe dat eens een keer wees de eerste honderd fans van een band of artiest! Die mensen waarderen elke stream. En het is leuk om fan te zijn van iemand die je bij naam kent.

Mag het ook niet lukken of nog erger gewoon zijn?

Het antwoord op die vraag is nee. Je moet en je zal succesvol zijn. Je moet en je zal gelukkig zijn. Je moet te gekke reizen maken. Je moet een grote vriendengroep hebben. Je moet carrière maken. Jouw leven moet een succes verhaal zijn en anders zal dat wel aan jezelf liggen.

Het moeilijke is dat complex is de mogelijkheden die er zijn om er iets te maken van het leven zijn eindeloos. Dat is wat het zo lastig maakt. Je weet niet wat je niet weet en elke keuze die je maakt is nee tegen 100.000 dingen die je ook had kunnen kiezen.

Het doet me denken aan een biografie die ik las over Marie Antoinette. In de inleiding stond een beschrijving van wat Europeanen volgens de schrijver zo bijzonder maakte. Europeanen volgens de schrijver vereren bijzondere mensen, maar willen zelf gewoon zijn. Ze willen voor zich zelf een gewoon leven maar eren wel grote namen in hun cultuur. Ze kennen grote schrijvers, wetenschappers en politici en eren andere grote meeslepende levens zonder het als hun eigen opdracht te zien zo te worden. 

Zijn we dat misschien verloren? De wil en de kunst van het gewoon zijn een niet meeslepend leven hebben.