De expert is waardeloos

Ik ben vandaag naar het symposium "me you and everyone we know is a curator" in Paradiso geweest. Andrew Keen de schrijver van "The Cult of the Amateur" sprak over zijn visie op de toekomst. Het was geen happy "Technology will save us" verhaal.

De poortwachter
Vroeger hadden curatoren, journalisten, redacteuren, platenmaatschappijen en filmproducenten de rol van poortwachter. Ze stonden als filter tussen de productiemiddelen en het eindproduct. De komst van het internet heeft deze functie totaal verandert. Iedereen heeft toegang tot goedkope productiemiddelen en kan dingen produceren. De amateur is in opkomst en acht zich even goed in staat tot productie als de professional. Veel professionals zeggen zelf ook dat hun publiek gelijkwaardig is en evenveel kennis heeft. Andrew verwees zelf naar de opkomst van Sara Palin als beste voorbeeld van de amateur die professional wordt gemaakt. Competentie en kennis is totaal overschat probeer maar gewoon.

Van User Centered naar User Obsessed
User Centered Design en Cocreatie zijn op zich een goed idee. Je wil dat de gebruiker zijn doelen kan bereiken. Je moet dus weten wat de doelen en de problemen van de gebruiker zijn. De grap is alleen dat de antwoorden en de oplossingen voor de problemen niet bij de gebruiker liggen. Hij weet de oplossing niet. Als hij dat wel wist had hij zijn eigen probleem opgelost. Henry Ford zei eens:“If I had asked people what they wanted, they would have said faster horses.” Je gebruiker ken jouw vakgebied niet. Dat is de rede waarom jij expert bent op jouw vakgebied en de gebruiker is expert van zijn ervaring.

Het gevaar van de gebruiker
Door de gebruiker in het middelpunt te zetten en hem steeds meer macht te geven lopen we een groot gevaar. De gebruiker en vooral in groepsverband wordt opstandig. Ze denken dat ze na het googlen een expert zijn geworden. Kijk naar de manier waarop huisvrouwen het vaccinatieprogramma voor zowel baarmoederhalskanker als Mexicaanse griep om zeep helpen. Een expert wordt niet vertrouwt. Als straks elke passagier van een vliegtuig de keuze van de piloot gaat bevragen over de keuze die hij maakt, dan zijn we op de verkeerde weg.

Hoe kunnen we schrijvers online checken? Hoe weten we wat hun intenties zijn? En hoe geven we experts een gedegen kans goed onderzoek en goede artikelen te produceren als we niet bereid zijn te betalen op het internet? Ik denk dat dit grote uitdagingen zijn voor de toekomst van online. De technologie is cool dat begrijpen we, maar heeft ook zeker negatieve punten die moeten worden aangepakt